آنچه تا کنون گفتیم بیانگر این بوده است که شالوده و پی ریزی شخصیت انسان و الگوهای او در پیش بینی هایش و عملکردهایش در موقعیت ها و زمانهای مختلف بر این اصل مهم استوار است که به  نیاز او به " ارتباط" که البته در ابتدا برپایه نیاز به بقاء بوده است، چگونه پاسخ داده شده و این نیاز چگونه برآورده شده است.

این نیازمندی صد در صدی و وابستگی ه تمام و کمال آن چیزیست که تامس هریس آن را قرار گرفتن در وضعیت "من خوب نیستم شما خوب هستید" می نامد.