با موضوعات طرح شده به ویژه مطلب قبلی باز به این سوال می پردازیم که آیا در نظر گرفتن "ارتباط" به عنوان یک نیاز جداگانه درست است؟

آنگونه که طرح کردیم از ابتدا که برای بقاء نیاز به ارتباط با والدین و مراقبین اولیه وجود دارد و در ادامه برای برطرف نمودن دیگر نیازها به آن اتکا می کنیم . 

به نظر میرسد تعریف نمودن ارتباط به عنوان یک ابزار و مهارت جهت برطرف نمودن دیگر نیازها ، تعریف درست تری باشد.

"ارتباط" نیازی است که برای برآورده نمودن دیگر نیاز هایمان به آن نیازمندیم. همانند پول که به خودی ه خود فاقد کارآیی است و تنها مارا در راستای برآورده نمودن خواسته هایمان کمک و حمایت می کند.پول را نمی توان خورد !!! اما خواهیم توانست با آن غذایی بخریم که گرسنگی ما را برطرف کند.

پس می توانیم بگوییم : داشتن توانایی و مهارت برقراری ارتباط یک ثروت است.