آموزش و توسعه مهارتهای اجتماعی

با موارد یاد شده به نظر میرسد به نوعی سیاه نمایی در مورد برقراری روابطمان با اطرافیان رسیده ایم که انگار از ابتدا به جهت نیاز به بقاء و در ادامه بر پایه انواع نیازهای مختلف ما در مراحل مختلف رشدی سبب شکل گیری و ادامه روابطمان با دیگران شده است.

سوال مهم و اساسی این است که آیا حقیقتا واقعیتی به این اندازه تلخ و دلخراش در ضمیر ناخواآگاه ما در پشت پرده شکل دهی و برقرار روابطمان وجود دارد ؟

با موضوعات طرح شده به ویژه مطلب قبلی باز به این سوال می پردازیم که آیا در نظر گرفتن "ارتباط" به عنوان یک نیاز جداگانه درست است؟

آنگونه که طرح کردیم از ابتدا که برای بقاء نیاز به ارتباط با والدین و مراقبین اولیه وجود دارد و در ادامه برای برطرف نمودن دیگر نیازها به آن اتکا می کنیم . 

به نظر میرسد تعریف نمودن ارتباط به عنوان یک ابزار و مهارت جهت برطرف نمودن دیگر نیازها ، تعریف درست تری باشد.

"ارتباط" نیازی است که برای برآورده نمودن دیگر نیاز هایمان به آن نیازمندیم. همانند پول که به خودی ه خود فاقد کارآیی است و تنها مارا در راستای برآورده نمودن خواسته هایمان کمک و حمایت می کند.پول را نمی توان خورد !!! اما خواهیم توانست با آن غذایی بخریم که گرسنگی ما را برطرف کند.

پس می توانیم بگوییم : داشتن توانایی و مهارت برقراری ارتباط یک ثروت است.

نیاز به توجه و نیاز به ارتباط یک نیاز جداگانه است.

درک و پذیرش این جدایی می تواند از بسیاری مشکلات و مسائل به وجود آمده در زندگی جلوگیری نماید به ویژه در ارتباط والد و کودک آنجا که این باور در کودک ایجاد می شود که تنها در صورت وجود نیاز ( بیماری، کوچکی ، ناتوانی و ...) توجه دریافت خواهد کرد زمینه ساز اختلال های رفتاری مانند ترس ، لجبازی ، شب ادراری و ... خواهد شد .

محبت و توجه بی قید وشرط و تفکیک نیازها از یکدیگر و یافتن مسیر و مهارت سالم برای ارضای نیاز کلید برقراری روابط سالم است

یکی از موارد اجتناب ناپذیر در زمان کودکی و نیازمند کسب مهارت برای به کنترل درآوردن آن در بزرگسالی، تجربه ناگزیر  احساس ناخوشآیندی است که انسان را در شرایطی ناگوار قرار می دهد.

احساسی که در روانکاوی آن را ناشی از تعارض میان خواسته های نهاد (کودک ) و قوانین وجدانی و اخلاقی فراخود می داند و در نظریه های روانی اجتماعی حاصل از کم توانی "بالغ " برای برقراری تعادل میان خواسته های درونی و امکانات بیرونی از آن یاد شده است.

"احساس گناه" هر جا که سکان کشتی زندگی را به دست میگیرد بدون شک بجای هدایت آن به ساحل آرام ، به قلب طوفانی سهمگین خواهد رفت و در این میان مراقبین اولیه خواسته و یا ناخواسته به این ناخدای نابخرد توانایی و قدرت می بخشند و نمیدانند که دیر یا زود با عواقب سخت و وضعیت های دشوار آن رودررو خواهند شد.

آنچه تا کنون گفتیم بیانگر این بوده است که شالوده و پی ریزی شخصیت انسان و الگوهای او در پیش بینی هایش و عملکردهایش در موقعیت ها و زمانهای مختلف بر این اصل مهم استوار است که به  نیاز او به " ارتباط" که البته در ابتدا برپایه نیاز به بقاء بوده است، چگونه پاسخ داده شده و این نیاز چگونه برآورده شده است.

این نیازمندی صد در صدی و وابستگی ه تمام و کمال آن چیزیست که تامس هریس آن را قرار گرفتن در وضعیت "من خوب نیستم شما خوب هستید" می نامد.

به خودم که رسیدم دلم سوخت بهش همینو بگم آخه همه ی داراییم مال گذشتس ... خیلی خیلی خیلی فقیر و دست خالی میشم اگر گذشته رو رها کنم ... گناااه دارم .... طاقت نمی آرم اینهمه فقر رو ....

اما واقعیت اینه که گذشته میمونه تو گذشته و واسه امروز نون و آب نمیشه ....

تعریف سوژه و اُبژه:

این دو مفهمون که از زمان دکارت بطور جدی در فلسفه مطرح گردیند در روانشناسی به ویژه روانکاوی و روان تحلیلی بسیار پرکاربرد هستند . 

فارغ از تعاریف فلسفی این دو کلمه در روانشناسی و بویژه در اینجا که در خصوص ارتباط صحبت می کنیم اُبژه مخاطب و سوژه نوع و شناخت و کیفیت ارتباط با این مخاطب را تداعی می نماید.

با بررسی های نظریه و تئوریهای موجود در حوزه های فلسفه و روانشناسی در میابیم که نیاز به ارتباط و تلاش برای برقراری آن با دیگران چه ریشه در اضطراب هستی گرایانه داشته باشد و یا در میل به بقاء ، جزیی انکارناشدنی از وجود انسان است و در طول حیات در مقاطع مختلف رشدی با تغییر شکل متناسب با آن مرحله بروز پیدا کرده و در راستای ارضای خود سکان کشتی زندگی فرد را به دست گرفته و به سمت مقصد مورد نظر در راستای ارضای این نیاز مهم هدایت می نماید.