آموزش و توسعه مهارتهای اجتماعی

ما در تلاشیم در میان چالشهای مختلفی که طرح می شود پاسخ به این سوال را بیابیم که آیا " ارتباط " بطور خاص نیازی جدا گانه می باشد یا نه ؟ صمیمیت و محبت دیگران که در طلب آن هستیم آیا به سبب نیازمندیهای بقاء در بدو تولد در وجود ما ایجاد شده است و یا بطور جداگانه وجود دارند ؟

این تفکیک و نگاه مستقل به ما کمک خواهد کرد که پس از آگاهی از نیازهای خود نسبت به برطرف نمودن آنها اقداماتی صحیح انجام داده و یا در صورت لزوم اقدام به فراگیری مهارتهای مورد نیاز نماییم .

آنچه که  بر سر آن توافق داریم این است که " انسان سالم " در هر دو بُعد فردی و اجتماعی موفق به رشد و پیشرفت می باشد.

اینکه بشر نیازهایی دارد ، بهتر بگوییم آیا به گونه ای خلق شده است که نیازمندی هایی دارد علاوه بر نیازهای مربوط به بقاء ، در ابتدای تولد - که آدلر این ناتوانی ابتدایی را که همه انسانها خواه ناخواه تجربه می کنند را سبب شکل گیری عقده حقارت ، و سبب انگیزش در زندگی می داند - که برای برطرف نمودن آنها به وجود دیگران نیازمند است؟

اگر رفتارگرایان این سوال را می شنیدند احتمالا پاسخ اینگونه بود : به سبب همراهی نیازهایی مانند محبت ، صمیمیت و ... با نیازهای اولیه ی بقاء در هنگام تولد همه ما نسبت به این احساس شرطی شده ایم و چون پس از آن تقویت مثبت دریافت کرده ایم ، تثبیت گردیده است .

نیاز به توجه و نیاز به ارتباط یک نیاز جداگانه است.

درک و پذیرش این جدایی می تواند از بسیاری مشکلات و مسائل به وجود آمده در زندگی جلوگیری نماید به ویژه در ارتباط والد و کودک آنجا که این باور در کودک ایجاد می شود که تنها در صورت وجود نیاز ( بیماری، کوچکی ، ناتوانی و ...) توجه دریافت خواهد کرد زمینه ساز اختلال های رفتاری مانند ترس ، لجبازی ، شب ادراری و ... خواهد شد .

محبت و توجه بی قید وشرط و تفکیک نیازها از یکدیگر و یافتن مسیر و مهارت سالم برای ارضای نیاز کلید برقراری روابط سالم است