انسان موجودی اجتماعی است؟ یا اینکه انسان به سبب وجود نیازهایش مجبور است موجودی اجتماعی باشد؟!

به نظر می رسد گام برداشتن در بخش تاریک شخصیت انسان که به دلیل اضطراب آور بودنش همواره از آن دوری نموده ایم ما را به این نقطه رسانده است.

طرفداران مکتب کردارشناسی همانند بالبی حتی غان و غون کردن و لبخند کودک را در راستای نیاز به او برای جلب توجه مراقیبن اولیه جهت برآورده شدن نیازش به بقاء تعبیر نموده اند.