آموزش و توسعه مهارتهای اجتماعی

ما در تلاشیم در میان چالشهای مختلفی که طرح می شود پاسخ به این سوال را بیابیم که آیا " ارتباط " بطور خاص نیازی جدا گانه می باشد یا نه ؟ صمیمیت و محبت دیگران که در طلب آن هستیم آیا به سبب نیازمندیهای بقاء در بدو تولد در وجود ما ایجاد شده است و یا بطور جداگانه وجود دارند ؟

این تفکیک و نگاه مستقل به ما کمک خواهد کرد که پس از آگاهی از نیازهای خود نسبت به برطرف نمودن آنها اقداماتی صحیح انجام داده و یا در صورت لزوم اقدام به فراگیری مهارتهای مورد نیاز نماییم .

آنچه که  بر سر آن توافق داریم این است که " انسان سالم " در هر دو بُعد فردی و اجتماعی موفق به رشد و پیشرفت می باشد.

یکی از موارد اجتناب ناپذیر در زمان کودکی و نیازمند کسب مهارت برای به کنترل درآوردن آن در بزرگسالی، تجربه ناگزیر  احساس ناخوشآیندی است که انسان را در شرایطی ناگوار قرار می دهد.

احساسی که در روانکاوی آن را ناشی از تعارض میان خواسته های نهاد (کودک ) و قوانین وجدانی و اخلاقی فراخود می داند و در نظریه های روانی اجتماعی حاصل از کم توانی "بالغ " برای برقراری تعادل میان خواسته های درونی و امکانات بیرونی از آن یاد شده است.

"احساس گناه" هر جا که سکان کشتی زندگی را به دست میگیرد بدون شک بجای هدایت آن به ساحل آرام ، به قلب طوفانی سهمگین خواهد رفت و در این میان مراقبین اولیه خواسته و یا ناخواسته به این ناخدای نابخرد توانایی و قدرت می بخشند و نمیدانند که دیر یا زود با عواقب سخت و وضعیت های دشوار آن رودررو خواهند شد.