در بسیاری از متون و گفته ها در حوزه روانشناسی درخصوص واحدهای کودک بالغ و والد صحبت شده است. در هنگام بروز چالش چه موارد فردی و چه موارد اجتماعی همواره تلاش ما بر این است که بالغ به عنوان هدایت گر ایفای نقش نماید. در نظر گرفتن اولویتها ، نگاه یکپارچه نگر و آینده نگر از ویژگیهای بالغ در رویارویی با مسائل و چالشها می باشد.
آنچه تا کنون گفتیم بیانگر این بوده است که شالوده و پی ریزی شخصیت انسان و الگوهای او در پیش بینی هایش و عملکردهایش در موقعیت ها و زمانهای مختلف بر این اصل مهم استوار است که به نیاز او به " ارتباط" که البته در ابتدا برپایه نیاز به بقاء بوده است، چگونه پاسخ داده شده و این نیاز چگونه برآورده شده است.
این نیازمندی صد در صدی و وابستگی ه تمام و کمال آن چیزیست که تامس هریس آن را قرار گرفتن در وضعیت "من خوب نیستم شما خوب هستید" می نامد.
گفتیم که نیاز به برقراری " ارتباط " بر پایه ی نیاز و وابستگی بقا آغاز می گردد اما تداوم و ادامه یافتن آن موضوعی است که باید به آن پرداخته شود .
زمانی که انسان به حدی از رشد می رسد که دیگر برای بقاء خود به اطرافیان ( مراقبین اولیه - والدین ) وابستگی ندارد چگونه است که همچنان این نیاز در او بیدار و باقی است ؟ و همچنان ارضای این نیاز است که می تواند ضمن شکل دهی شخصیت و سبک زندگی او اسباب آرامش و راحتی او را برآورده کند...
آیا این نیاز به صورت شرطی در ما به وجود آمده است یا از خواص ذاتی انسان و جزیی از خلقت اوست؟
اولین تجربه ارتباطی بشر که شالوده ی روابط آینده او نیز خواهد بود بر پایه نیاز او به مراقبین اولیه اش برای بقا نهاده شده است .
این نیازمندی ه تمام و کمال برای هست شدن و پس از آن برای هست ماندن تجربه ای اصیل و درونی است که برای همه انسانها مشترک بوده و توجه به روند و چگونگی آن میتواند راه گشای بسیاری از مسائل باشد
ارتباط یکی از ابزارهای انکار ناشدنی ه مورد نیاز انسانه ، به عبارت دیگه می تونیم از ارتباط به عنوان یک نیاز یاد نکنیم و اینطور بگیم که درواقع ابزاری است که برای برطرف کردن نیازهامون ازش استفاده میکنیم ، و مهارت ارتباطی در واقع اکتساب و به دست آوردن این ابزارها و یادگیریه چگونگی استفاده از آنهاست و یا میتوانیم ارتباط رو به یک زیرساخت مثل جاده و یا ریل راه آهن تشبیه کنم و ابزارهای ارتباطی رو به وسایل نقلیه و مهارت ارتباطی رو به یادگیریه نحوه استفاده از وسایل نقیله و شناخت اون زیرساخت ها که ما در مهارتهای سوم و چهارم یعنی روابط بین فردی و ارتباط موثر ، همین ابزارها رو معرفی و چگونگی استفاده از آنها را بطور خلاصه بررسی میکنیم.
دومین مهارت از مهارتهای زندگی ، همدلی است. تعاریف متفاوت و زیادی از همدلی وجود دارد؛ ما اینطور تعریفش میکنیم :
اقدام و رفتاری که به طرف مقابل می گوید درک شده است.
یکی از موارد مهم و ارزشمند برای ما ، که حتی انگیزه ی انجام و یا عدم انجام بسیاری از فعالیتها کارهای ماست پذیرفته شدن از طرف دیگران است بویژه افراد مهم زندگی که مهمترین آنها پدر و مادر هستند.
یادگیری استفاده از رفتار همدلانه برای والدین از بقیه خیلی مهم تراست . محیط اطراف برای کودکانی که حرفشان شنیده می شود و جوابی همدلانه دریافت می کنند جذاب تر است و در رشد هیجانی آنها موثر است.
دو پیام مهم در رفتار همدلانه :
